9 maja 2013 r. w Instytucie Pedagogiki Uni­wersytetu Rzeszowskiego odbyło się sympozjum zatytułowane: „Reforma systemu pomocy psycholo­giczno-pedagogicznej w placówkach oświatowych”, które zostało zorganizowane przez Instytut Pedagogi­ki Uniwersytetu Rzeszowskiego, Studencki Krąg Kor­czakowski, Poradnię Psychologiczno-Pedagogiczną w Leżajsku oraz Podkarpackie Centrum Edukacji Na­uczycieli. Referentami podczas tego spotkania byli: mgr Wojciech Kostek, mgr Katarzyna Orkisz, mgr Ewa Stafiej, mgr Małgorzata Kordas, mgr Dariusz Miziołek oraz dr Beata Gumienny. Sympozjum zostało otw-arte przez dr hab. prof. UR Martę Uberman, prodziekana Wydziału Pedagogiczno-Artystycznego UR. Wprowadzenia w te­matykę rzeszowskiego spotkania dokonała dr Wiesława Walc – opiekunka Studenckiego Kręgu Korczakowskiego, któiy w tym roku obchodzi 15-lecie swojej działalności.

Wystąpienie mgr. Wojciecha Kostka, dyrektora Poradni Psy­chologiczno-Pedagogicznej w Leżajsku, dotyczyło obowiązków

szkoły wobec uczniów w zaspokajaniu ich indywidu­alnych potrzeb edukacyjnych i rozwojowych, a także pomocy psychologiczno-pedagogicznej realizowanej przez leżajską poradnię. Referent w swoim wystąpie­niu wielokrotnie podkreślał, jak ważna jest diagno­za dziecka, którą należy rozbudowywać, przekazując zgromadzone informacje o uczniu kolejnym nauczy­cielom, na wyższym szczeblu edukacji. Dlatego ważna jest tu kwestia dostrzegania potrzeb dziecka, jak rów­nież współpracy nauczycieli.

Wystąpienie mgr Katarzyny Orkisz dotyczyło ucznia jako podmiotu diagnozy w poradni psychologiczno-pedagogicznej. Zdaniem referentki diagnozowanie potrzeb dzieci i młodzieży to sprawa priorytetowa w^r pracy poradni, a u każdego dziecka należy podkreślać jego cechy indywidualne. W przedstawionej prezentacji, przygotowanej przez dyrektora Poradni Psycholo­giczno-Pedagogicznej nr 2 w Rzeszowie, mgr Krystynę Waszkow- ską-Wójcik, została pokazana rówTiież realizacja podstawowych zadań poradni.

Z kolei mgr Ewa Stafięj, pedagog (pracująca w IV Liceum Ogólnokształ­cącym w Rzeszowie oraz Akademickim Liceum Ogólnokształcącym w Rzeszo­wie) poruszyła kwestie realizacji zadań z zakresu pomocy psychologiczno- -pedagogicznej w szkole ponadgim- nazjalnej. Przypomniała dokumenty dotyczące zasad udzielania pomocy psychologiczno-pedagogicznej w szko­łach (z roku 2001, 2003, 2010 oraz najnowsze z 2013). Referentka uważa, że zadaniem pedagoga szkolnego jest wykorzystanie wszystkich dostępnych sposobów? ułatwiających dziecku jego funkcjonowanie.

O realizacji pomocy psycholo­giczno-pedagogicznej w Zespole Szkól w Kuiyłówce mówiła mgr Małgorzata Kordas. Za istotną uznała ona rolę wy­chowawcy, który posiada największą wiedzę o uczniu. Nie należy pomijać tu również sytuacji rodzinnej wycho­wanków, o czym wielokrotnie wspomi­nano podczas spotkania. Do ważnych form pomocy psychologiczno-pedagogicznej należy doradztwo i pedagogizacja rodziców, organizowane w szkole. Przedstawio­no także zagrożenia wynikające z podejmowanych działań. Za­prezentowano także listę zajęć pozalekcyjnych, organizowanych w szkole, m.in. w ramach projektów edukacyjnych. Najważniej­sze, zdaniem mgr Kordas, jest danie dziecku szansy na przeży­cie sukcesu.

W wystąpieniu mgra Dariusza Miziołka zaprezentowana zo­stała pomoc uczniowi ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi z perspektywy doświadczeń Podkarpackiego Centrum Edukacji Nauczycieli. Podobnie jak w poprzednich wystąpieniach, tutaj również nawoływano do współpracy nauczycieli, która jest nie­zwykle istotna w celu efektywnego działania na rzecz dziecka. Referent mówił o zespołowym „pochyleniu się” nad uczniem, o pracy nauczyciela „z przekonania”, będącej wydajniejszą od tej wymuszonej, dlatego niezwykle istotne dla nauczyciela okazują się jego cechy osobowościowe.

Raport z ubiegłorocznych badań dotyczących specjalnych potrzeb edukacyjnych uczniów przedstawiła dr Beata Gumien- ny. Interesujące są wyniki badań przeprowadzonych w szkołach podstawowych. Referentka wyjaśniła, że na sytuacje kryzyso­we i traumatyczne uczniów patrzy się jedynie przez pryzmat roli ucznia, a nie holistycznie, jako na problemy dziecka. Swoje wystąpienie zakończyła pięknymi słowami Janusza Korczaka, wielkiego pedagoga i przyjaciela dzieci: „Wychowawca, który nie wtłacza, a wyzwala, nie ciągnie, a wznosi, nie ugniata, a kształtu­je, nie dyktuje, a uczy, nie żąda, a zapytuje, przeżyje wraz z dziec­kiem wiele natchnionych chwil”.

Zorganizowane sympozjum stanowiło bardzo ważne wyda­rzenie dla pedagogów, bowiem z referatami wystąpili praktycy związani z pomocą psychologiczno-pedagogiczną. Było to bardzo istotne szczególnie dla studentów pedagogiki, którzy w^r przyszło­ści zapewne zmierzą się z przedstawianymi trudnościami w swo­jej pracy, a już teraz, w okresie studiów, mogli uzyskać wiele cennych i przydatnych informacji oraz wskazówek związanych z pomocą psychologiczno-pedagogiczną.