Samobójstwo – sposobem rozwiązywania kryzysów rozwojowych i sytuacyjnych przez młodzież?
Motywem opracowania niniejszego artykułu jest niepokojąco wzrastający procent młodzieży szukającej pomocy psychologicznej z powodu braku lub niewystarczających umiejętności radzenia sobie z przeżywaniem kryzysu wieku dorastania. Fakt ten może w konsekwencji skłaniać młodych ludzi do zachowań autodestrukcyjnych i samobójczych – jako „sposobów rozwiązywania swoich problemów”.
Z danych Światowej Organizacji Zdrowia i Międzynarodowego Stowarzyszenia Zapobiegania Samobójstwom wynika, iż każdego dnia co najmniej 1 000 osób odbiera sobie życie, a 10 000 osób usiłuje popełnić samobójstwo .
Naukowcy zajmujący się tą problematyką podkreślają również związek między wzrastającą liczbą samobójstw a niekorzystną sytuacją społeczno- ekonomiczną danego kraju. Oprócz niekorzystnej sytuacji ekonomicznej naszego kraju, nie bez znaczenia są inne czynniki, takie jak: deprecjacja uniwersalnych pojęć i wartości, brak autorytetów, ubożenie społeczeństwa, bezrobocie, zawężenie perspektyw życiowych dla ludzi słabiej wykształconych, niekreatywnych, zmiany w strukturze polskich rodzin, które cechuje koncentracja na zdobywaniu dóbr materialnych, kosztem czasu spędzanego z dziećmi, oraz nieobecność fizyczna i psychiczna ojców (z różnych powodów), a może również kryzys polskiej szkoły.
Analiza trendów i dynamiki samobójstw w latach 1951-1998 pokazuje wyraźne nasilenie zjawiska w trzech aspektach:
Biorąc pod uwagę kumulowanie się niekorzystnych uwarunkowań, ekonomicznych, rozwojowych, moralnych, psychologicznych i innych, niezmiernie ważne jest uwrażliwienie rodziców i osób pracujących z młodzieżą, aby potrafili oni w porę rozpoznać niepokojące symptomy kryzysu w rozwoju młodych ludzi oraz udzielić im niezbędnej pomocy.
Jak rozpoznać symptomy kryzysu
Grupy ryzyka
Byłoby oczywiście przesadą twierdzić, że każda osoba przeżywająca kryzys należy do grupy podwyższonego ryzyka – tzn. rozwiązującej problemy przy pomocy zachowań autodestrukcyjnych (uzależnienia, anoreksja, autoagresja) i samobójczych (suicydalnych). Należy podkreślić, że sytuacja kryzysowa może być szansą na pełniejszy rozwój osoby jej doświadczającej.
Jak więc odróżnić sytuację kryzysową, która niesie szansę rozwoju od tej destrukcyjnej?
Oto ważne kryteria:
Co powinno zaniepokoić osoby dorosłe ?
Formy samobójstw
Samobójstwo jest syndromem, za którym kryją się problemy zawsze aktualne: poczucie własnej wartości, wiara, sens i cel istnienia, umiejętność radzenia z trudnościami i rozczarowaniami
Samobójstwo to nie zawsze krzyk „ja nie chcę żyć”. Najpierw jest „ja nie chcę tak żyć”. Samobójstwo to wołanie o ratunek, sygnał, że z człowiekiem dzieje się coś niedobrego.
„Samobójstwo nie jest kwestią wyboru, następuje gdy cierpienie przekracza siły do walki z nim”. Można wyróżnić kilka rodzajów samobójstw:
Samobójstwo sporadycznie jest jednorazowym – impulsywnym aktem, najczęściej jest to złożony proces przebiegający według schematu.
Schemat samobójstwa
Dlatego, że jest to proces trwający w czasie, nie jednorazowy akt rozpaczy, możliwa jest pomoc, tym bardziej, że osoby znajdujące się w kryzysie są otwarte i szukają pomocy.
Zakończenie
Jak można pomóc osobom z myślami samobójczymi:
Opracowanie:
Anna Sibiga
Bibliografia
